माझी सानुली

    संध्याकाळी दारात सदा वाट पाहणारी ,
    शाळेत जाताना पाणी डोळ्यात आणणारी ,

    उशिरा आलो तर भीतीने भांबावलेली ,
    कठोर वागलो तर अबोला धरणारी ,भांडणारी ,

    मनाविरुद्ध दुसरा कोण बोललं तर येवून तक्रार करणारी ,

    कामासाठी दूर गेलो ,
    आणि तुझा उमलण बघायला मिळेना ,

    परत जाताना हिम्मत नव्हती तुझ्या डोळ्यात बघण्याची ,
    त्यातील भीती ,चिंता दिसायची ,

    बाबा परत नाही आला तरची,?
    परतल्यावर तू मित्रा ,मैत्रीनीमध्ये,

    दुरून बघत स्वतः शीच हसायचो ,
    तुझी स्वप्ने बघत झोपी जायचो ,

    कळले पण नाही ,नाते कधी मैत्री मध्ये बदलले ,
    तेव्हा माझे मन तुला कळेल असे वाटले ,

    आता तू उंबरा पार करणार ,म्हणून डोळ्यात पाणी येते ,
    एकातून बाहेर पडते ,मित्रा म्हणून आनंदाचे ,

    दुसरे मात्र तिथेच थिजते ,निशब्द होते ,काळजीने ,
    मागणे आता एकचं तुझ्याकडे ,

    कधी कठोर वागला असेल हा बाप ,
    पण ते तुझ्या भल्या साठी ,हितासाठी ,

    पण नंतर गच्चीत जावून रडला आहे हा बाप ,
    तुझ्यासाठी सदा आठवत तू मारलेली ,आनंदाने ,
    बाबा म्हणून पहिली मिठी..

    महेश पटवर्धन