कधी येशील ग तू , आई ?   

    

जननी माझी तू,प्रतिमा तुझी साठवणी,

    किती गं थांबवू मनास,येतात सारख्या आठवणी;

    अशी कोणती तुला,झाली गं जायची घाई;

    पोरकि झाले मी, कुठे गं तू आई.....!

    तुझंच बोट पकडून,पहिलं पाउल चालले,

    तोतार्या शब्दी पहिले "आई"म्हणूनच बोलले;

    थकले आता मी,तुला शोधता पाई;

    पोरकि झाले मी, कुठे गं तू आई.....!

    उनाड लहानपणी,मार खाताना लपले,

    रात्री तुझ्याच हाथ-कुशीत,निर्धास्त झोपले;

    उब दिलीस तू,माया पदरा छाई;

    पोरकि झाले मी, कुठे गं तू आई.....!

    ठेचकाळले कधी,तर तूच पुसले अश्रू,

    तुझा पदराचा वास कशी मी विसरू?;

    या उजेडी दुनियेत,उरली काळोखाची शाई;

    पोरकि झाले मी, कुठे गं तू आई.....!

    किती गं सहन केल्या,खोड्या तू माझ्या,

    एकदा तर हाक दे म्हणून, ये ग माझ्या राज्या;

    तुझ्या स्मरणांनी माझा, दाटून कंठ येई;

    पोरकि झाले मी, कुठे गं तू आई.....!

    माझ्या विना कधी,घास नाही गीळलास,

    चांगल्या शिकवणी तू, कान माझा पिळलास;

    अझून त्या आठवणीने,कान लाल होई;

    पोरकि झाले मी, कुठे गं तू आई.....!

    माझ्या तोंडून घास,आता नाही घेववत,

    वेडावली तुझी मी, होतं तूच माझं दैवत;

    तहानल्या जीवाची होती,तूच पाण-पोई;

    पोरकि झाले मी, कुठे गं तू आई.....!

    सगळे असलेतरी,आता तूच नाही,

    काय होत कसं सांगू,काही समजत नाही;

    तूच भेटावी वाटतं,जरी मी कुठे जाई;

    पोरकि झाले मी, कुठे गं तू आई.....!

    हे वरपांगी सुख,कसं मनी रुचवू,

    तू नाही हे दुःख, कसं ग पचवू;

    या हरवल्या पिल्लास,घे चरणा ठाई;

    पोरकि झाले मी, कुठे गं तू आई.....!

    तुझ्यासारखी माया, नाही कुठेच भेटत,

    जड झालं आयुष्य, आता नाही रेटत;

    कसं पेलू जीवन, झालं जड डोई;

    पोरकि झाले मी, कुठे गं तू आई.....!

    ये न गं एकदा, घट्ट कुशीत पडू दे,

    तुझ्या मांडी डोकावून,ढसा ढसा रडू दे;

    जगी श्रीमंत मी, भिकारी तुझ्या विना माई;

    पोरकि झाले मी, कुठे गं तू आई.....!

    खूप मिस करते ग आई तुला

    कधी येशील ग तू ,,,, वाट पाहते मी कधी ग येशील तू .............